Qaarsut en laatste dag in Uummannaq

Het afgelopen weekend hebben we in Qaarsut doorgebracht. Een klein dorpje aan de andere kant van de baai, op het schiereiland Nuussuaq. Een klein stukje verderop ligt de Hollandse Bocht, een herinnering aan de 17e en 18e eeuw toen Hollanders hier massa’s walvissen vingen.

Qaarsut is een klein dorpje. Laarzen van zeehondenleer hangen aan de waslijnen te drogen. Qayaq’s liggen op hun kop te wachten tot het zeeijs weggesmolten is en er weer op zee gepeddeld kan worden. Net als in Uummannaq vertellen vissers dat het dit jaar een prut winter is. Sommigen hebben al maanden niet kunnen vissen omdat het ijs te dun is om naar de visgronden te gaan. Men teert in op reserves en deelt met familie en vrienden. Het wachten is nu op het smelten van het ijs zodat er weer gevist kan worden met kleine bootjes. Men zegt dat ze het gewend zijn, het is een volk dat zich aan de omstandigheden aanpast. Maar die slechte winters komen wel steeds vaker de laatste jaren. Zonder het te zeggen maakt men zich zorgen over de toekomst denk ik.

De laatste dag in Uummannaq. Het is stralend weer en de volle maan scheen over de baai vanochtend. Het lijkt alsof de lente is aangebroken; het vriest ’s nachts nog maar een graad of vijf en overdag hoef je al geen jas meer aan. Het ijs is aan het smelten. Nog even en de vissers kunnen er weer opuit en de ijsberg met het kunstwerk kan het ruime sop kiezen. Er ligt nu al een brede strook water omheen. Vannacht is er wel een stukje vanaf gebroken; de ijsberg is echter groot genoeg om nog een maand of wat mee te kunnen en de kunstwerken mee op reis te nemen.

Morgen een lange reis naar Nederland via Copenhagen. Donderdag present om een dag lang met m’n collega’s plannen voor het komende jaar door te nemen.

Wellicht tot op een volgende reis!
Gert