Wordt vervolgd

Nadat we alweer twee weken thuis zijn stuurde Jon Aars het overzicht van het ijsbeerwerk dat hij zojuist heeft afgerond. Nadat wij vertrokken waren is Jon en zijn team nog verder gaan zoeken naar ijsberen. Dit zijn de resultaten van voorjaar 2014 (en 2013):

Totaal: 73 (79)
Adult man: 28 (23)
Adult vrouw: 29 (30)
Sub-adult (2-4 jaar oud): 3 (6)
Jongen (1 jaar oud): 6 - 2x tweeling, 2x eenling (4)
Jongen zojuist geboren (enkele maanden oud): 4 - 1x tweeling, 2x eenling (16)
Familie groepen: 7 (?)
Nog niet eerder tegengekomen: 26 (48)

In vergelijking tot 2013 zijn er dus ongeveer hetzelfde aantal ijsberen gevonden, maar veel minder jongen die de afgelopen winter geboren zijn. Op basis van een vergelijking tussen twee jaren is het trekken van conclusies onmogelijk. Maar eerder onderzoek op het eiland Hopen naar de vorming van zeeijs in het najaar en het aantal sneeuwholen aan land waar jongen geboren worden laat wel een duidelijk verband zien (zie grafiek). Het voorbeeld van Hopen laat zien dat hoe later de zee dichtvriest des te minder ijsberinnen aan land een sneeuwhol hebben om hun jongen te krijgen. Of dit verband ook geldt voor andere gebieden is nog onbekend maar de resultaten van dit jaar lijken dit mechanisme te bevestigen – wij troffen namelijk uitzonderlijk weinig zeeijs aan en abnormaal veel open water. Dit jaar zijn er ook slechts twee sneeuwholen gevonden en dat wijst in dezelfde richting van: late vorming van zeeijs = weinig sneeuwholen.

Van de 73 ijsberen van dit jaar waren er 47 eerder gezien; 26 “nieuwe” ijsberen werden van een individuele herkenning (de tag in het oor) voorzien. Verleden jaar (2013) waren er 48 niet eerder geziene ijsberen. Voorts zijn er dit jaar 18 ijsberinnen van een satelliet zender voorzien (in 2013 waren dat er 13). Van deze 18 hadden er 10 al een satelliet zender van verleden jaar – dus van 10 ijsberinnen kunnen we een extra opeenvolgend jaar nagaan waar zij zich bevinden en hoe zij zich door het immense noordpoolgebied begeven!

Een bijzondere reis, veel geleerd en mooi bij kunnen dragen aan het onderzoek naar ijsberen. Maar ook een heftige ervaring die niet tot grote vreugde stemt. Je leest en hoort wel dat het Noordpoolgebied enorm en enorm snel verandert, maar deze reis heeft dat heel erg duidelijk gemaakt: weinig tot geen zeeijs, even zo goed amper ijs in de fjorden, weinig ijsberen met jongen en zeehonden die hun jongen niet groot kunnen brengen omdat er op het weinige zeeijs ook nog eens te weinig sneeuw ligt waarin ze hun jongen kunnen verstoppen en zo makkelijk ten prooi vallen aan ijsberen en poolvossen – hun natuurlijke vijanden – en aan meeuwen. Ondanks al de overweldigende pracht van het gebied en het wit, zie ik de toekomst donker in. Het noordpoolgebied zoals we dat nu kennen zal er in de toekomst ongetwijfeld anders uitzien. We moeten er alles aan doen om ijsberen, poolvossen en zeehonden de tijd en ruimte te gunnen om zich te kunnen aanpassen aan deze veranderingen: geen onverantwoorde economische ontwikkelingen en meer beschermd gebied voor ijsberen en hun vrienden. Dus al zijn we onder de indruk van al het moois dat we deze bijzondere reis gezien hebben, we zijn ook bedrukt en met huiver vervuld…. We zijn er driedubbel van overtuigd dat we nog meer moeten doen voor onze ijsberen en het noordpoolgebied – wordt vervolgd! Ik hoop dat jullie allemaal meedoen!

Laatste uit deze serie gebracht door (foto):